Een gemeente met 20.000 jaar geschiedenis

De eerste indicaties van menselijke nederzettingen in wat we nu kennen als Finestrat zijn mogelijk ongeveer 20.000 jaar oud. Het waren groepen jagers uit het Boven-Paleolithicum die de grotten en schuilplaatsen van de Sierra Cortina bewoonden, in de buurt van de plaats die bekend staat als Racó de les Bastides. Hoewel het niet kon worden geverifieerd, wordt aangenomen dat er ook nederzettingen van dit type zouden kunnen zijn geweest in de grotten en schuilplaatsen van de Puig Campana.

Wat bekend is, is dat van nederzettingen uit de bronstijd op de zuidelijke hellingen van Puig Campana en op andere nabijgelegen heuvels. Finestrat was zonder twijfel de ideale plaats voor de locatie van steden, omdat de heuvels een geweldig zicht op de omgeving gaven.

Iberiërs en Romeinen, twee culturen die hun stempel op Finestrat hebben gedrukt

In Finestrat zijn de overblijfselen van de Iberische cultuur gevonden in het Castell-gebied, in de Tossal de les Bastides en in de Tossal de La Cala. De oudste afzettingen, rond de 4e eeuw voor Christus, zijn te vinden in het binnenland, terwijl die van Tossal de La Cala dateert uit de 2e en 1e eeuw voor Christus. Op deze plek zie je nog steeds overblijfselen van huizen in de stad, decennia geleden opgegraven.

Naast de Iberische stad La Cala is een andere, van Romeinse oorsprong, gevonden uit de tijd van het hoge rijk. Afgezien van deze stad zijn er vandaag nog drie Romeinse villa’s bekend, dicht bij de stad Finestrat, waarvan de inwoners zich toelegden op de productie van wijn, olie en granen. Onder de overblijfselen van deze villa’s zijn mozaïeken gevonden die de voortdurende artistieke en culturele activiteit demonstreren die de komst van de Romeinen voor het gebied vertegenwoordigde.

Middeleeuwse tijden

Dankzij de geschriften van een Arabische reiziger uit het begin van de 13e eeuw zijn er aanwijzingen voor het bestaan ​​van een paleis in Finestrat, dat hij in zijn teksten vertelde. Het is de oudste documentaire referentie van de huidige naam van de stad.

Het is precies de tijd waarover we meer nieuws hebben. In feite is de locatie van het kasteel genoemd in verschillende 13e-eeuwse teksten, “Hîns” Almohad, die werd veroverd door Jaime I, en epicentrum van de laatste opstanden in Al-Arrak, bekend, dus werd de sloop ervan bevolen.

In 1280 schonk Pedro III, zoon van Jaime I, Carta Puebla aan Finestrat. Vanaf 1336 weten we van het bestaan ​​van een kerk in het Castell-gebied. Vanaf deze data zijn Finestrat en zijn inwoners het voorwerp van erfenissen en uitwisselingen van verschillende adellijke families uit die tijd. In 1513 werd het eigendom van Juan Coloma, graaf van Elda, en in 1612 maakte het als baronie deel uit van de bezittingen van Fernando Pujades en Borja, graaf van Anna.

De 18e en 19e eeuw

Het Castell, dat werd afgebroken en een paar jaar later weer werd opgetrokken, bleef staan ​​tot het midden van de 18e eeuw, omdat we nieuws hebben over een buurman uit La Vila die op dat moment gevangen zat in de kerkers van het Finestrat-kasteel.

Rond de 16e en 17e eeuw is er nieuws over het bestaan ​​van een toren in de buurt van La Cala. Deze versterkte omheiningen houden verband met de plundering veroorzaakt door piraten die de kust naderden en die de oorsprong zijn van de festivals van de Moren en Christenen. De inwoners van de nabijgelegen dorpen daalden af ​​naar de kust om het te verdedigen en daarom eiste Finestrat een deel van de kustlijn op, ter compensatie van degenen die het hielpen beschermen.

In het binnenste deel van de term vertegenwoordigden de bouw van de Sant Bertomeu-kerk, de oprichting van de Carrer Major en zijn verbintenis met het Carrer Hostal de eerste uitbreiding van de stad naar het westen, waardoor op deze datum twee ruimtes werden gedefinieerd die ongetwijfeld hebben drukte zijn stempel op de stedelijke fysionomie.

De straten rond het Castell tot Carrer Nou, Plaça del Poble, Plaça de la Torreta en Carrer de la Penya komen overeen met de eerste kern van huizen op de noordelijke helling van de heuvel waar Castell zich bevond en zich ontwikkelde van de middeleeuwen tot de moderne tijd.

Een tweede ring van stadsuitbreiding komt overeen met het gebied van het hostel dat wordt gedefinieerd door Carrer Major, Carrer Forn Alt, Carrer Carnisseria, Carrer de la Olla en Carrer Sant Bertomeu tot El Mirador.

De rest van de stedelijke kern, tot Carrer de l’Hort en Carrer Puig Campana, moet zijn gebouwd uit de 18e-19e eeuw, zoals blijkt uit het feit dat de straat parallel aan Carrer Major Carrer Darrere Cases heet, en dat de Carrer de l’Hort was het pad dat naar de boomgaard leidde. De laatste stadsuitbreiding, al in het midden van de 20e eeuw in het noordelijke deel van het stedelijk gebied, heeft de huidige stad gevormd.

Tegen 1797 werd de gemeente bezocht door Don Antonio Josef Cavanilles die in zijn werk “Observations on Natural History, Geography, Agriculture, Population and Fruit of the Reyno de Valencia” de vervaardiging van het espartogras van een bevolking van 476 zielen benadrukt.

Later, al in de 19e en begin 20e eeuw, was de gipsindustrie belangrijk. Men mag niet vergeten dat de stad op een gipsheuvel ligt en dat er op de helling nog restanten zijn van ovens die aan deze industrie zijn gewijd.