De familie Maestre en La Manga

La Manga del Mar Menor behoorde tot de staat, maar de Confiscation Act van Mendizábal van 1855 tot 1856 nam het in beslag op de openbare veiling op 10 januari 1863. Vanaf dit moment kwam het in handen van de voorlopers van de huidige ontwikkelaars en ontwikkelaars, dat ze het kochten voor de prijs van 31.000 reais (7.750 peseta’s).

Het bleef echter niet lang in handen van de nieuwe eigenaren, aangezien de familie Maestre het aan het einde van de 19e eeuw begon te kopen. In de jaren vijftig was het noordelijke deel van La Manga al in handen van Tomás Maestre Zapata, destijds patriarch van de familie.

Ondertussen werd in het gebied van Cartagena de boerderij genaamd “La encañizada de Marchamalo” uitgebreid, die in 1868 was afgestaan ​​aan José Huertas voor de vestiging van een visserij. Jaren later zou het in handen komen van de mijnbouw-zakenman Francisco Celdrán.

Tomás Maestre Aznar: de grote promotor van La Manga

In 1956 overtuigde een van de neven van Tomás Maestre Zapata, Tomás Maestre Aznar, zijn oom om hem al zijn rechten op La Manga Norte te verkopen, om het project dat hij voor ogen had te verwezenlijken.

Voor de volledige uitvoering van zijn doel moest deze in Madrid gevestigde advocaat ook het zuidelijke gebied kopen, om een ​​algemeen plan te organiseren dat de twee uiteinden van La Manga wilde bouwen, waardoor een relatief groot maagdelijk landgoed in het centrum, in degene die de natuurlijke essentie van het Mangueño-landschap intact houdt.

Na jarenlang procederen met enkele van zijn familieleden en moeizame onderhandelingen met Celdrán, neemt Maestre Aznar de leiding over het La Manga del Mar Menor-complex over en begint er een vakantiestad en een internationale toeristische bestemming van te maken.

Toen deze gronden eenmaal waren verworven, startte hij in 1961 een stadsproject dat hij in de handen van de architect Antonio Bonet Castellano achterliet.

Maestre Aznar kreeg de steun van de gemeenteraden van San Javier en Cartagena, waarvan La Manga afhankelijk was, maar de definitieve boost voor het succes en de ontwikkeling van zijn project kwam met het bezoek aan de resta van de toenmalige minister van Toerisme Manuel Fraga Iribarne, dat hij in 1962 deze stranden kende en hun toelating gaf tot het toepassingsgebied van de wet van centra van toeristisch belang.

Op deze manier stemde de provinciale stedenbouwkundige commissie van Murcia op 23 juli 1966 en 16 december 1968 ermee in de stedenbouwkundige plannen goed te keuren voor de toeristencentra “Hacienda de La Manga de Cartagena” en “Hacienda” van La Manga de San Javier “.

De eerste infrastructuren van La Manga

De eerste uitgevoerde stedenbouwkundige werken en infrastructuren zijn in twee fasen uitgevoerd:

Fase 1 (1963-1964): Het werk begint op de Gran Vía, aangrenzende wegen van de Cubanitos of Type III Bungalows, Screen Studios, Marysol Urbanization, Jupiter Tower, Type I en II Bungalows, Fifth Avenue Urbanization en Miramar Complex and Urbanization Conjunto Exagonal, bekend als Torre Negra, dat een mijlpaal was in de regio Murcia omdat het een nieuwe manier van leven bood, via de tweede residentie om van een uitstekende vakantie te genieten.

Fase 2 (1964-1965): De Bungalows Type I en II, de Screen Studios zijn voltooid en de werken van de Bungalows Type III, het Hotel Entremares en het Entremares Shopping Center zijn begonnen.

Vanaf dit moment kreeg het landschap van La Manga del Mar Menor geleidelijk zijn huidige uiterlijk, met tal van ontwikkelingen aan de rand van de zee, bungalows, winkelcentra, restaurantgebieden en grote “wolkenkrabbers” zoals de “Jupiter Tower” en de “Torre Varadero”.

Op dit moment heeft het al een groot aantal diensten om te voldoen aan de vraag van de werknemers van de vele hotels, die van de bouw en de beginnende kolonie van inwoners uit de omgeving, evenals uit andere delen van de Spaanse geografie, met de bedoeling hier zijn gewone verblijfplaats te vestigen.

De komst van toerisme op hoog niveau

La Manga begon een toeristenprojectie te krijgen over de landsgrenzen heen en wist in de zomermaanden kwaliteitstoerisme aan te trekken.

Rafael San Román verwijst naar de bijzondere toeristische attractie van La Manga in zijn boek ‘La Manga: korte geschiedenis’: ‘… Men stelt zich voor alsof La Manga de mysterieuze en mythologische onbekende stad van’ La Atlántida ‘was, duizenden jaren geleden ondergedompeld in de zee, die plotseling zou zijn opgekomen uit de donkere diepten van het mariene water, om zich zachtjes te vestigen op het vloeibare oppervlak dat twee zeeën scheidt. Daarom, voor de bezoeker die gretig was naar nieuwe en opwindende emoties, bij het overdenken van dit raadselachtige, langgerekte en prachtige panoramische uitzicht op La Manga, gaf het hem de sensatie om, duizelingwekkend en ongeduldig, een onbekende wereld van ontspanning en aangename vrije tijd te naderen zoals ze ons schilderen in de verhalen van ‘The Thousand and One Nights‘.

Op dat moment zou de eerste en meest bekende toeristische slogan van La Manga del Mar Menor ontstaan: ‘Een paradijs tussen twee zeeën’.

De toeristische consolidatie van La Manga

Aan het begin van de jaren ’70 was de toeristische consolidatie van La Manga al een onweerlegbaar feit, de bekendheid reikte tot buiten de landsgrenzen en de naam verscheen in de toeristenbrochures van alle reisbureaus. De enorme projectie van La Manga werd weerspiegeld in de hele Mar Menor-regio, die getuige was van een opstijging van toeristen en de toename van de ontwikkelingen in tweede huizen.

Het is getuige van een toename van de wereldbevolking met 37,6% en een toename van de bezetting van grond voor verstedelijkingen. De Tomás Maestre Sports Port wordt gebouwd, evenals de percelen en bevaarbare kanalen van de Hacienda aan de noordkant van La Manga of Veneziola en het Casino del Mar Menor.

De groei van de jaren 70 werd grotendeels gevoed door migratiebijdragen uit andere gebieden van de regionale en nationale geografie, aangetrokken door de economische dynamiek en de levensomstandigheden van het gebied.

Bij het betreden van het decennium van de 80 had het een inwonende bevolking van 6.000 mensen, verdeeld over La Manga de San Javier en La Manga Cartagena, met een hoger percentage in de tweede.

La Manga vandaag: A Paradise between Two Seas

La Manga del Mar Menor heeft zijn internationale bekendheid als een uitzonderlijke toeristische bestemming vergroot dankzij het grote aantal diensten en de bijzondere klimatologische en geografische omstandigheden. Deze omstandigheden verrukken de duizenden toeristen die het elk jaar bezoeken en degenen die in hun woonwijken en appartementsgebouwen, dat tweede verblijf hebben waar ze hun vakantie kunnen verlengen tot elk moment van het jaar.

Behalve dat het een toeristische topbestemming is, is La Manga de San Javier ook de plaats die door Spanjaarden en buitenlanders is gekozen om hun gebruikelijke verblijfplaats te vestigen, waaronder het kleine kolonies Duitsers, Fransen, Engelsen en Zweden heeft.